40-dagenblog – tweegesprek (week #5)

Ik ben Harry Hübbers, predikant in Almere Stad en ik voer in de 7 weken van de 40 dagentijd een tweegesprek met 4 gemeenteleden van verschillende leeftijden. Laura (20+) is de jongste en Hannie (80+) de oudste.

Wie?

  • Laura, studente 
  • Sandra, werkzaam, echtgenote en moeder
  • Theo, werkzaam, echtgenoot en vader
  • Hannie, gepensioneerd, echtgenote, moeder en oma 
  • (En Harry, dominee, echtgenoot en vader)

Hoe gaat het in zijn werk?

Elke week stel ik (Harry) een vraag aan de vier gemeenteleden. Ieder geeft een (eigen) antwoord op dezelfde vraag. Vervolgens stellen de verschillende respondenten aan mij een zelf bedachte vraag.

Dus: Volg wekelijks de website voor de beantwoording.

Waarom?

Op deze wijze probeer ik als predikant de verbinding met elkaar als gemeente van Christus te behouden en verstevigen.

Week #5 – 21 tot 27 maart 2021

De vijfde vraag:
– Jij krijgt een zondag de mogelijkheid om de dienst voor de
gemeente te leiden. Waar zou je preek over gaan? Schrijf een paar kernzinnen hierover op.
– Wat is je Bijbellezing en waarom? Welke twee liederen komen in de dienst?

Sandra
Mijn preek zou gaan over psalm 23. Een mooie psalm over vertrouwen in God en kracht om de week in te gaan. Een mooie combinatie van kracht en begeleiding door de drukke en/of moeilijke momenten van de week. En ook de veiligheid en rust bij de Herder.

Als liederen: In manes tuas Pater (Taizé) en uit Opwekking: Tienduizend redenen.

Vraag voor jou: hoe zie jij de toekomst van de Gemeente Almere over 25 jaar?

Harry
Dan ben ik 80 jaar en jij nog steeds jong. Misschien ben jij wel mede-verantwoordelijk voor de kerk en zijn je kinderen actief in het kerkenwerk.

We zijn met elkaar verantwoordelijk voor de toekomst van de gemeente. En die toekomst – een beetje populair gezegd – die begint nu. Voortdurend ben ik met die vraag van jou bezig. Hoe sorteren wij voor op die toekomst. Ik heb er niet direct slapeloze nachten van, maar piekeren doe ik wel. Al heeft dat niet het gewenste effect; het is beter om net als paus Johannes XXIII je om te draaien en te gaan slapen met het gebed: ‘God, het is Uw kerk, U zult er voor zorgen’. En dat doe ik ook, hoor. 

En toch, hoe moeilijk is deze kwestie voor mij, temeer ik ambitieus en vooral ongeduldig ben. Ik moet nog zoveel leren, vooral in het hebben van vertrouwen en geduld. Op de een of andere manier zit daar de crux, denk ik. Niet mijn plannen of gedachten, maar Gods wil, daar gaat het om. Ik geloof oprecht dat God een prachtige toekomst heeft voor Almere Stad en dat nu al de zaadjes ervoor in de grond gaan. Ja, ik geloof zelfs dat God mij als een niet altijd goed functionerend instrument gebruikt. Hoe en wat precies, weet ik niet, maar de toekomst ligt in Gods hand. 

En aan mogelijke ideeën en moderniseringen komen we gaandeweg toe. Het begint eerst met geloof en met de bereidheid Hem te volgen. Dan komt het met die toekomst, hoe die er ook uitziet, wel goed. 

Laura
Als ik een preek zou moeten geven in een kerkdienst, zou ik het graag willen hebben over de connectie tussen hoop en geloof. Ik vind het soms zelf moeilijk om hoop te houden of het geloof te vinden in moeilijke tijden. Maar ik weet ook dat God er altijd is en een enorm stabiele factor is in mijn leven.

Als bijbellezing zou ik kiezen: Jesaja 43 versen 1 tot/met 5. En Jesaja 41 versen 10 t/m 14. Ik vind Jesaja sowieso een prachtig boek met veel mooie en hoopvolle teksten, maar in deze twee stukjes komt extra naar voren hoe we vertrouwen moeten hebben in God. En dat, waar we ook doorheen gaan, hij met ons is en ons kracht geeft.

Liederen vind ik persoonlijk lastiger, omdat ik die nooit zo onthoud, dus ik zou ook niet weten nu welke ik hier mooi bij vind passen. Een mooi Engels Christelijk popliedje dat hierbij past is: Dancing on the Waves (We the Kingdom). Dit liedje gaat ook over hoe God ons kracht geeft en er altijd voor ons is in moeilijke en mooie tijden.

Vraag: In de bijbel en in de kerk wordt vaak gerefereerd aan ‘het koninkrijk van God’. Wat voor beeld heeft u hierbij? En hoe komen we daar?

Harry
Om met het laatste te beginnen: hoe komen we daar? Ik denk dat met de komst van Jezus het Koninkrijk van de hemel (of het Koninkrijk van God) dichterbij is gekomen. Maar, ‘het’ is er nog niet , in de zin dat alles nu goed, rechtvaardig, gelijkwaardig verloopt op deze aarde. Er is nog steeds ziekte, ellende, onrecht, ongeluk.

Jezus vertelt gelijkenissen over dat Koninkrijk, zoals bijvoorbeeld de gelijkenis van het mosterdzaad. Het Koninkrijk van de hemel, zo klein weliswaar (in ons geloof) maar wel krachtig én het zal nog groter worden. Ja, het zal nog meer uitgroeien!

Wat is het Koninkrijk? Het Koninkrijk ervaar ik op dit moment niet als een fysieke plaats, maar meer als een ‘toestand’, een ‘zijn’ of een ‘weten’: ik ben een kind van God. De Heilige Geest, uitgestort met Pinksteren, wordt ook wel onderpand genoemd, een zegel. De Geest is de garantie dat wij ‘eigendom’ van God zijn. Een voorschot op wat komt: de Geest troost, bemoedigt en geeft perspectief over wat komt. We hoeven ons geen zorgen te maken over de toekomst. 

Hannie
Nou, dat is geen makkelijke opdracht, die vraag van je. Daar moest ik goed over nadenken. Ik zou willen preken over ‘Vertrouwen’. Waarom? Er is nog zo weinig vertrouwen tussen de mensen onderling, maar ook bijna niet meer naar God toe. Is God er wel? Als hij almachtig is, waarom gebeurt dit dan? Je kan wel geloven in God, maar hem ook vertrouwen in alles is toch anders…

Toch moeten wij God vertrouwen in de omstandigheden waarin we verkeren, hoe moeilijk ze soms ook zijn. Je moet het vertrouwen hebben dat wat er ook gebeurd in je leven of in de wereld, God toch de controle heeft. Romeinen 8:28 zegt dat God alles tot een goed einde zal brengen voor wie in Hem gelooft.

Mijn liederen zouden zijn: Uit het Liedboek 913 (Wat de toekomst brengen moge) en Lied 904 (Beveel gerust uw wegen).

Nu nog een vraag voor jou: zijn er ook andere manieren waarop je God kunt aanbidden?

Harry
Je vraag doet me denken aan het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw. Er komt een tijd, zegt Jezus, dat de plek van aanbidding niet meer op de berg is. Niet op de berg Gerazim (Samaritaans heiligdom) en dus ook niet meer in de tempel te Jeruzalem.

Er zijn allerlei accentverschillen. De ene kerk legt nadruk op lofprijzing, de ander op diaconaat. Het gaat om geest en waarheid, zegt Jezus tegen de Samaritaanse. Misschien kun je het woord geest ook met een hoofdletter schrijven? Geest en waarheid. De aanbidding dient waarachtig, authentiek te zijn. Oprecht én gedragen door de Heilige Geest. Volgens mij is dat de Bijbelse toetssteen van aanbidding, die God welgevallig is. Hoe en wat, maakt denk ik verder niet zoveel uit. Dat kan tuinieren, muziek luisteren, voor een ander een klusje doen zijn, en natuurlijk bidden en zingen, kerkgang en dergelijke. 

Theo
Als ik een dienst zou mogen leiden, dan zijn dankbaarheid, verwachting en verbinding de thema’s die bij me opkomen. In Johannes 8:12 zegt Jezus: ‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’ Je kunt nooit zeggen dat alles goed gaat, maar er is gelukkig veel om dankbaar voor te zijn. Daar past voor mij de tekst uit Johannes bij. Elke nieuwe morgen, elke nieuwe dag.

Zingen daarover doe ik graag in lied 601 (Licht dat ons aanstoot in de morgen) van Huub Oosterhuis. ‘Licht kind in mij, kijk uit mijn ogen of ergens al de wereld daagt waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt’. Het licht, het mogen ervaren van Gods nabijheid in je leven, dat is voor mij de kern. ’Neem mij aan zoals ik ben, wek in mij wie ik zal zijn, druk uw zegel op mijn hart en leef in mij’. Dit is de volledige tekst van lied 833. Daarin wordt in 3 regels de relatie, de verbinding tussen God en de mensen, met mij, verwoord. 

Je hoeft je niet anders of beter voor te doen dan je bent, maar leef wel vanuit het verlangen van Gods aanwezigheid in en Zijn stempel op jouw leven.

Wat vind je van het idee om in de periode tussen Pasen en Pinksteren met de ‘opbrengst’ van alle tweegesprekken die je met iedereen hebt gevoerd, met elkaar een viering voor te bereiden?

Harry
Wat een goed idee! Zelf dacht ik bij de vragen die ik jullie, en jullie aan mij stelden: eigenlijk zouden ze aan meer mensen gesteld kunnen worden. De gesprekken zouden ook prima materiaal kunnen zijn voor nadere studie, of voor gespreksgroepen. 

Een dienst voorbereiden is een uitstekende mogelijkheid om de vragen terug te laten komen. Ik weet niet of dit met alle deelnemers lukt. Hannie woont inmiddels niet meer in Almere, maar mogelijk dat Laura en Sandra (en jij en ik) kunnen aanhaken. Eventueel kunnen we dan ook de liturgiesuggesties terug laten komen. En doen jullie allen een (kleine) preek…

40-dagenblog – tweegesprek (week #5)
Getagd op:    

One thought on “40-dagenblog – tweegesprek (week #5)

  • 21 maart 2021 om 23:17
    Permalink

    Ieder op zijn eigen manier invulling geven aan het geloof, mooi om te lezen.
    Het lijkt mij erg leuk om jullie gezamelijk een dienst te zien geven.

    Hannie rijdt auto, dus ik zou haar zeker uitnodigen, ik denk dat zij het erg leuk zal vinden.
    Is vervoer toch ern probleem….dan haal en breng ik haar wel😀

Reacties zijn gesloten.