Ik ben Harry Hübbers, predikant in Almere Stad en ik voer in de 7 weken van de 40 dagentijd een tweegesprek met 4 gemeenteleden van verschillende leeftijden. Laura (20+) is de jongste en Hannie (80+) de oudste.
Wie?
- Laura, studente
- Sandra, werkzaam, echtgenote en moeder
- Theo, werkzaam, echtgenoot en vader
- Hannie, gepensioneerd, echtgenote, moeder en oma
- (En Harry, dominee, echtgenoot en vader)
Hoe gaat het in zijn werk?
Elke week stel ik (Harry) een vraag aan de vier gemeenteleden. Ieder geeft een (eigen) antwoord op dezelfde vraag. Vervolgens stellen de verschillende respondenten aan mij een zelf bedachte vraag.
Dus: Volg wekelijks de website voor de beantwoording.
Waarom?
Op deze wijze probeer ik als predikant de verbinding met elkaar als gemeente van Christus te behouden en verstevigen.
Week #7 – Pasen
De zevende (en laatste) vraag:
Pasen gaat over lijden, sterven en opstaan uit de dood. Kun je deze drie situaties herkennen in je eigen leven? Heb je een ‘Paasboodschap’ voor de gemeente?
Hannie
Dat is een moeilijke vraag. Lijden… ja dat ken ik. Lichamelijk lijden bedoel ik dan. Pijn en moeiten, ik heb er genoeg van gehad in mijn leven en soms wilde ik zelfs sterven om van de pijn en het lijden af te zijn, maar dat was kennelijk niet Gods bedoeling. Iedere keer kwam ik er weer bovenop. Leo zei dan: je bent net Phoenix, die vogel die weer uit de as herrees. Een soort van opstaan uit de dood?
Mijn paasboodschap is in de vorm van een gedicht. Ik houd namelijk van gedichten en heb er veel van voorgedragen.
Wanneer vele Paaskaarsjes branden, is dat een mooi gezicht.
Want dan zie je iedereen als in een zee van licht.
Ik denk dan stiekem bij mezelf, zo moest het altijd zijn:
Een zee van licht waar je ook gaat en nergens donkere pijn.
Het licht van Jezus in de straat, op school, op elk plein,
in alle steden, klein en groot. Zou het dan vrede zijn?
De grote vraag dus, waar het om gaat – ontwijken heeft geen zin –
hoe krijgen we dit zuivere licht de hele wereld in?
Hoe wandelt het naar stad en land, naar mensen groot en klein?
Hoe wandelt het de huizen in, om er voorgoed te zijn?
Ik heb er over nagedacht en heb mijn antwoord klaar.
Het licht komt er door jou en mij, wij zijn die wandelaar.
De Paaskaars brandt, het licht van Pasen schijnt.
Het is aan ons te zorgen dat dit licht nooit meer verdwijnt.
Sandra
Dit vind ik een lastige vraag. Bij lijden, sterven en opstaan komen bij mij heel veel voorbeelden naar voren van vluchtelingen. Zij lijden, moeten hun oude leven achter laten (sterven), en ergens anders iets nieuws opbouwen (opstaan). Ook mensen met ernstige ziektes (kanker, MS, heftige reuma en dergelijke) lijden, moeten hun dromen/huidige leven laten sterven en opstaan in een nieuwe realiteit. Dat zijn voorbeelden die ik om mij heen zie.
Dan kijkend naar mijzelf, dan denk ik dat we zo ontzettend veel geluk hebben en bevoorrecht zijn door het land waar we wonen, de rijkdom die we hebben, en daarmee te maken hebben met totaal andere zorgen en lijden.
Een paasboodschap voor de Gemeente:
Jesaja 60:1:
Sta op gemeente! Laat uw licht schijnen, zodat iedereen het ziet! Want de glorie van de Heer stroomt over u heen!
Laura
Zo dit is wel een lastige vraag hoor haha. Ik denk dat metaforisch het leven vol fases zit van ‘lijden’, ‘sterven’ en ‘opstaan’. Hiervoor hoeven we misschien niet letterlijk te sterven, maar in het leven ontwikkelen en veranderen we voortdurend. Dit kan door situaties komen die ons laten ‘lijden’, wat dan zorgt voor een situatie waarin een deel van ons ‘sterft’ en we ‘opstaan’ als nieuw persoon of met nieuwe karaktereigenschappen. Dan kunnen we uit deze situatie groeien.
Ik geloof dat Jezus die opstond uit de dood een van de meest significante dingen is die Hij heeft gedaan in zijn levensloop, en dit is ook te zien binnen het Christendom, omdat het een hele belangrijke feestdag is. Ik denk dat hij overtuigender / sterker werd toen Hij opstond. En ik denk daarom dat dat ook geldt voor situaties in het leven waarin wij ‘moeten opstaan’. Soms lijkt het lijden zo uitzichtloos en weten we niet wat we eruit kunnen halen, maar er komt, net zoals bij Jezus, een moment van opstaan, als een sterker persoon. Dan wordt duidelijk waarvoor het lijden nodig was. En dit is dan meteen ook mijn paasboodschap!
Theo
Pasen gaat zeker over lijden, sterven en opstaan uit de dood. Voor mij is het belangrijk om die zin af te maken met de woorden ‘van Jezus onze Heer’. Deze drie situaties horen voor mij als ‘drieluik’ uniek bij het leven van Jezus. Ik betrek ze niet op mijzelf en in die zin herken ik ze ook niet in mijn eigen leven.
Wat ik wel herken is dat er veel lijden is in de wereld, een onvolmaakte wereld, waarin bijna alles ongelijk en oneerlijk is verdeeld; waar mensen zich van alles toe-eigenen wat hen niet toebehoort. Door het lijden en sterven van Jezus, maar nog meer door zijn opstanding, mogen we uitzien naar een toekomst waarin al dit onrecht er niet meer zal zijn. Dat is een mooi vooruitzicht, waar we ons vanuit ons geloof in Jezus op mogen richten. Dat is mijn paasboodschap, waarmee we met elkaar als gemeente op weg kunnen gaan naar Pinksteren!
Voor mij was het een bijzondere ervaring om op deze manier met jou ‘in gesprek’ te zijn. Ik ben benieuwd hoe jij het hebt ervaren. Dat is mijn laatste vraag aan jou in deze serie.
Harry
Ik vond het zeker ook een bijzondere ervaring om dieper in te gaan met elkaar op de soms lastige vragen. Op deze manier leer je elkaar nog beter kennen.
Ik bedank iedereen voor de moeite en de tijd die hierin is gestoken. En misschien tot de volgende keer, als we een dienst samen organiseren!